Кажуць, што дом,
з вакна якога выкінулася Яўгенія Янішчыц,
пабудаваны на могілках,
дзе пахавана Марына Мнішак...
Тут не храм на крыві,
А гмах,
Марны гмах на балючым праху.
Па начах абражаны прах
Ціха жаліцца чуйнаму страху.
Цені душ у жыцця ў гасцях
П'юць і спяць,
Ядуць, блудадзеюць,
Нараджаюць на змоўклых касцях,
Прывідную надзею дзеляць.
Тут знайшла свой спачын зямны
Панна жарсці — Марына Мнішак.
Незямныя блукаюць сны,
Беспрытульна шукаюць зацішак.
I не спяць кайнасці перуны.
Град праклёну
Б'е ў плечы даху.
I, як вечкі тлумнай труны,
Адчыняюцца вокны ў гмаху.
Абыякавая, нямая
Немінучасць
Ахвяру прымае...