Вяртаем...

Сярэдняя: 5 (1 голас)

З дрэва прывіднасці лісты
Тое й робім,
Што аблятаем.
Прашаптаныя з нематы
Мы сябе ў немату вяртаем.

Час не хоча нас заўважаць,
Хоць вядзе ён
Адлік свой намі.
I турботы нашы ляжаць
Прыдарожнымі валунамі.

Туманамі стане куцця.
Кожнай скрусе трэба старацца,
Каб у памяці забыцця
Хоць няпэўным гукам застацца...